Επιλογές ΙΙ

2004

Άϊ Σιχτίρ

Με πήρατε για σώγαμπρο˙ δε μίλησε κανείς.

Είπα θά ‘χω ζεστό φαΐ, αγάπη, και κρεβάτι.

Μα ήτανε η μάνα σου γκιουλέκας και νταής,

αντί να μπω στο σπίτι της, της μπήκα μες στο μάτι.

Από φαΐ ατύχησα, δεν είσαστε ικανές.

Με φέξατε στο πρόχειρο, σαλάτα και πατάτες

Κι από αγάπη ψέματα˙ κι εσύ κι αυτή κενές.

Οι πλάτες μου ήσαν για σας, του γαϊδουριού οι πλάτες.

Έτσι, δε νοιώθω σπίτι μου˙ ειν’ τόπος διαμονής.

Συνέχεια μου το κοπανάς πως είναι όλα δικά σου.

Μισώ και το σκυλάκι σου, εκείνο το κανίς.

Που πιο πολύ από μένανε κρατάς στην αγκαλιά σου.

Σας τα βροντάω κι έφυγα˙ και μη μιλάει κανείς!

Κράτα παρέα το σκυλί και τα υπάρχοντά σου.

Κι από φαΐ, καλύτερα το λάδι μηχανής

παρά τα τηγανόλαδα που βάζει η μαμά σου.

Ονειρικό

Ήταν η νύχτα που δεν έπεφταν τα αστέρια

και δεν ξεφύγαν του Ωρίωνα οι Πλειάδες.

Σάρκινες σα να ’σαν Συμπληγάδες

ήρθες και έφτιαξες μια αγκάλη με τα χέρια.

Η μόνη ακέρια

                        μέσα σ’ αγκαλιές χιλιάδες.

Έκανε ζέστη; Τάχα έκανε κρύο;

Ήταν καλοκαίρι ή χειμώνας

τότε που χάθηκε το κατά «μόνας»

κι έγινε ο κόσμος μοναχά για δύο;

Μιας Αμαζόνας το κορμί

                        μού ‘γινε πλοίο.

Γδύθηκε μπροστά μου

μες στα φώτα

            μακάρι να ήταν στο ημίφως.

Γδύθηκε μες στα φώτα,

σταδιακά, καθώς τη φόρτωνα

με τύψεις.

            Δεν το κατάλαβα πώς.

Μου μιλούσε γλυκά. Δεν πρόσεχα.

Φανερώθηκε μπροστά στα μάτια μου γυμνή

και γέμισε ο τόπος με σκοτάδι.

            Στο δωμάτιο

δεν φαινόταν πια τίποτα

                        κρύωνε

κι ούτε εγώ δεν την αγκάλιαζα.

Γδύθηκε μπροστά μου

αργά

και με τρόμαξε.

Η ψυχή μου.

Δεν είναι κρίμα κι άδικο, να βγεις απ’ το τρελάδικο;

Στον Γ. Ρήγα 

Αν και τους παρακάλεσα να δείξουν επιείκεια

Και να σκεφτούν με σύνεση, σαν πάντα, κι ηρεμία,

απ’ όλες τις κουβέντες μου δεν άκουσαν καμία.

Μου βάλαν το πουκάμισο με τα μακριά μανίκια.

Τσιγάρα δεν μου φέρνουν πια˙ φοβούνται μην τους κάψω.

Μα ούτε και κάνα γλυκό˙ φοβούνται μην πνιγώ.

Πάλι καλά που μ’ έχουνε δω μέσα αρχηγό

και την περνάω ζάχαρες˙ γιατί να το αλλάξω;

Σκέφτομαι αν καλύτερα θα είναι εκεί έξω,

ίσως να είναι δύσκολα, μα ελεύθερος θα ζω.

Κι όσο κι αν με νομίζετε όλοι σας για χαζό,

τώρα πια το τρελάδικο εκούσια θα επιλέξω.