Με κοιτάς

            χαμογελάς

χαϊδεύεις το πρόσωπό μου.

«Άλλαξες.»

            μου λες

«Μεγάλωσες πια.

            Ανασαίνεις θύελλες τώρα.

Δαγκώνεις κεραυνούς

τα μαλλιά σου

            ανεμίζουν στον ηλεκτρισμό τους.

Στα δάχτυλά σου

παίζεις κομπολόϊ τους βράχους

και η φωνή σου βροντές.».

Κι εσύ

            ακόμη ταξιδεύεις εδώ.

Τα μακριά σου μαλλιά

            αγγίζουν τις λέξεις μου

και το μαύρο σου μακρύ φόρεμα

σκαλίζω σε πετρώματα χρόνων.

Θ. Σίδερης, 27/09/2013

Στην. Τ.Β.