2 νέα ποιήματα σήμερα :)

Τα πρωϊνά ξυπνούσε ουρλιάζοντας.
Όχι ότι δεν είχε κοιμηθεί όλη νύχτα ήσυχος.
Αλλά τα πρωϊνά ξυπνούσε ουρλιάζοντας.
Τότε κατάλαβε πως
φοβόταν τις μέρες.
Οι νύχτες ήσαν πια πιο ασφαλείς.
Οι κίνδυνοι κρύβονταν στο φως
σαν να υλοποιούνταν ξαφνικά στον αέρα
και να επιτίθονταν
να ορμούσαν στους ανυποψίαστους.
Περίεργος φόβος
να μην αντέχεις τη μέρα.
Περίεργη αίσθηση
να νοιώθεις ασφαλής στο σκοτάδι.

Θ. Σίδερης, 11/11/2011


Στη γειτονιά μας
δεν έχουμε άστεγους
πρεζόνια
μόνο κάπου κάπου
κανένας ζητιάνος
(συχνά μετανάστης ή γύφτος)
στην εκκλησία τις Κυριακές απλώνει το χέρι.
Στη γειτονιά μας δεν έχουμε
σειρήνες και ουρλιαχτά
ε, καμμιά μικροκλοπή κάπου κάπου
αλλά αυτά είναι
στα λογικά πλαίσια, σωστά;
Ούτε βιασμούς έχουμε
ούτε φωτιές.
Είναι ήσυχη η γειτονιά μας.
Γι' αυτό και φοβόμαστε περισσότερο.


Θ. Σίδερης 11/11/2011