Η γιορτή ανάποδα

Η γιορτή ανάποδα
==============

Λοιπόν...άκου πως έγινε.
Είχαμε μαζευτεί στο σπίτι.
Γελούσαμε δυνατά.
Τρώγαμε από τα εδέσματα
(συχνά κρυφά όσοι μπορούσαμε
είχε βλέπεις τη γοητεία της η κοροϊδία)
πίναμε μεγάλες γουλιές
(δεν μας ένοιαζε βλέπεις αν υπήρχε κρασί σε όλα τα ποτήρια
η δική μας μέθη ήταν το ζητούμενο).
Έπειτα
κλείναμε σιγά σιγά τα φώτα.
Μόνοι μας
ένα ένα.
Μεθυσμένοι και
με βαριές ανάσες από το φαΐ και την αχόρταγη λαγνεία.
Αφήσαμε την πόρτα μισάνοιχτη.
Ακόμη και μέσα στο σκοτάδι
τρώγαμε ακόμη και πίναμε όσο μπορούσαμε χασκογελώντας κρυφά.
Εκείνοι μπήκαν σιγά σιγά στο σπίτι
άρχισαν να ψάχνουν.
Στο τραπέζι υπήρχαν μονάχα κάτι αποφάγια
κι έτσι
αποφάσισαν να ψάξουν στα ντουλάπια
να σηκώσουν τα έπιπλα
τα κάδρα στους τοίχους
με τα ακρογιάλια και τους ελαιώνες
και τις εικόνες των Αγίων.
Εμείς είχαμε μαζευτεί σε μια γωνιά
ναρκωμένοι
χορτάτοι βλέπεις.
Στην αρχή γελούσαμε
έπειτα άρχισε ο φόβος
τα κλάμματα
ξυπνούσαμε με κλάμματα
(το κλάμμα βλέπεις, είτε σε αποκοιμίζει είτε σε ξυπνά)
τις προσευχές τις θυμηθήκαμε στο τέλος.
Κι έπειτα
ανάψαμε τα φώτα απότομα!
Όλοι μαζί!
Ουρλιάξαμε
ΕΚΠΛΗΞΗ!!!!
Και πετάξαμε τους αφεαυτοίς καλεσμένους έξω από το σπίτι.
Τί;
Μη με ρωτάς...δεν ξέρω αν μετά μαζέψαμε τα απομεινάρια όλοι μαζί.
Δεν ξέρω αν μάθαμε να μοιραζόμαστε το κρασί και το ψωμί.
Με ρωτάς για μέρες που δεν ήρθαν ακόμη...

Θ. Σίδερης, 10/11/2011