Στόρια κλειστά

Ήταν
μια μυρωδιά αδιόρατη από σάρκα
γεύσεις από ιδρώτα και
στα αυτιά μου ήχοι από ψιθύρους.
Κι ήταν
αγγίγματα σε αγγίγματα και
στο σκοτάδι έλαμπαν φώτα
στραφτάλιζε το χνούδι στη γύμνια σου
να μαθαίνω τον δρόμο.
Κι όταν ήρθε η στιγμή
που πρόφερες το όνομά μου με βογγητά
και τα νύχια καρφώνονταν στην πλάτη
ήταν τότε
που έμαθα κι εγώ να προφέρω τις λέξεις αλλιώς.
Ήταν τότε
που έμαθα κι εγώ να προφέρω τις λέξεις σωστά.

Θ. Σίδερης 27/01/2012