Οκτώβριος 2012

Οκτώβριος 2012
=============

Όλα όσα δεν ήθελες να γίνεις
γίνεσαι.
Και να που τώρα ξεκινούν
να τρέχουν τα ποτάμια
και η δίψα σιγά σιγά να φεύγει.
Τι κι αν μένει πια κενό κάθε νύχτα;
Τι κι αν κάθε πρωΐ ζητάς πάλι νερό;
Σημασία έχει που νοιώθεις πως
ήρθε πια ο καιρός σου
(παρ' όλο που μπορεί και
να μην είναι έτσι, ξέρεις).
Είναι, βεβαίως, μία φάση.
Κάνεις έναν μικρό κύκλο, προχωρώντας
μπροστά
για να βρεθείς στο επόμενο επίπεδο
της ελικοειδούς κινήσεως.
Πόσο όμορφο είναι να
«αφήνεις» για λίγο τα πιστεύω σου
για να τα βρεις πάλι πιο ισχυρά

(και να αφήνεις για πολύ τις συνήθειές σου

για να μην τις ξαναβρείς -μακάρι!- ποτέ!).

Πόσο όμορφο είναι

να μην φοβάσαι!

Θ. Σίδερης, 09/10/2012