Το τραπέζι

Το τραπέζι
========

Μας είπαν
-στον καθένα ξεχωριστά-
«Έλα και κάθισε.
Είναι όλα έτοιμα.».
Στρωμένο το τραπέζι με
λογιών λογιών φαγητά
ευωδιαστά τάχα
από άλλες χώρες
-τα πιο πολλά άνοστα-
και
κρασιά σε
όμορφες φιάλες
με πολύχρωμες ετικέτες.
Αφήσαμε παράμερα
τις  ζεστές πίττες που
ζύμωναν γυναίκες με μαντίλια
το
φρέσκο ζυμωτό ψωμί και
τις ελιές στο λάδι και το ξύδι
-πόσες χιλιάδες χρόνια τώρα,
ακόμη «κολυμπάδες» τις λένε τούτες-
το κρασί στις
παλιές νταμιτζάνες.
Τώρα, στις κεφαλές της τάβλας
οι θέσεις είναι φυλαγμένες κενές.
Κάθε φορά κάποιος φτάνει
και βάζει εκεί να καθίσουν φαντάσματα.
Κι εμείς ακόμη ονειρευόμαστε
ποιό θα είναι το επόμενο πιάτο
πότε η μέρα θα γίνει ηλιόλουστη.
Κλέβουμε κομμάτια από το ψωμί
και κρυφογελάμε περήφανοι.
Φοβισμένοι.
Κανείς όμως
κανείς
δεν τολμά να πει φωναχτά
εκείνο που σκέφτονται λίγοι
εκείνο που νοιώθουν όλοι.
Πώς θέλουμε να γευματίσουμε στο φως
Πώς τολμάμε να το θέλουμε
Αν πρώτα δεν γευτούμε το σκοτάδι;

Θ. Σίδερης 01/11/2012