Λοιπόν σήμερα
ξεκίνησα να αναδεύω τον αέρα με
τα ακροδάχτυλα,
έτσι τυχαία.
Σκασμένα τα χέρια μου από το κρύο
κι ένας ήλιος -με δόντια που λένε- να με κοιτάζει.
Κι εγώ
σκάλιζα στον αιθέρα
τυχαίες νόμιζα γραμμές
και καμπύλες
γράμματα από αλφάβητα που έμαθα
στην πορεία της ζωής μου.
Τελικά, ξέρεις τι σχηματίστηκε μπροστά μου;
Το σώμα σου
και πάνω σου ήταν γραμμένο το όνομά μου.

Θ. Σίδερης, 10/01/2013