Στην αρχή νόμιζα πως ήμουν μισογύνης.
Ή μάλλον, ας το πάρω από την αρχή.
Παλιά λάτρευα τις γυναίκες. Μετά, χρόνο με το χρόνο, θες η μοναξιά, θες το «Όσα δεν φτάνει η αλεπού», θες κάτι εμπειρίες προσωπικές ή φιλικών και συγγενικών προσώπων, έγινα (ή νόμιζα πως έγινα) μισογύνης.
Αλλά έκανα λάθος.
Η δουλειά, η καθημερινή ζωή, ο τρόπος που συμπεριφερόμαστε ο ένας στον άλλον (από την οδική συμπεριφορά έως τις σχέσεις), ο εγωϊσμός και η απληστεία, η στενομυαλιά, η πολιτική και η λογική του «Κοίτα να ζήσεις εσύ κι άσε τους άλλους», η έλλειψη σεβασμού στο περιβάλλον και πολλά άλλα, με έκαναν να αναθεωρήσω.
Και φοβάμαι (δεν το δένω και κόμπο) πως δεν είμαι μισογύνης.
Είμαι μισάνθρωπος.
Ή μάλλον, ας το πάρω από την αρχή.
Παλιά λάτρευα τις γυναίκες. Μετά, χρόνο με το χρόνο, θες η μοναξιά, θες το «Όσα δεν φτάνει η αλεπού», θες κάτι εμπειρίες προσωπικές ή φιλικών και συγγενικών προσώπων, έγινα (ή νόμιζα πως έγινα) μισογύνης.
Αλλά έκανα λάθος.
Η δουλειά, η καθημερινή ζωή, ο τρόπος που συμπεριφερόμαστε ο ένας στον άλλον (από την οδική συμπεριφορά έως τις σχέσεις), ο εγωϊσμός και η απληστεία, η στενομυαλιά, η πολιτική και η λογική του «Κοίτα να ζήσεις εσύ κι άσε τους άλλους», η έλλειψη σεβασμού στο περιβάλλον και πολλά άλλα, με έκαναν να αναθεωρήσω.
Και φοβάμαι (δεν το δένω και κόμπο) πως δεν είμαι μισογύνης.
Είμαι μισάνθρωπος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου