Ήγγικεν

Φωνάζει η γη «Κατάρα! Κατάρα στο είδος μηδέν!»
και τα δέντρα
ποτισμένα με σάπια υγρά
ρίχνουν τα φύλλα στο χώμα
τιμωρία σ' εκείνους που δεν έμαθαν όρια
απλώνουν τα κλαδιά
σα ζητιάνοι που γίνονται θύτες.
Ερωμένη η θάλασσα
χαϊδεύει τώρα με βρώμικα χέρια
κι εμείς
ψάχνουμε ακόμη εκείνο το χάδι
που κουβαλά τη λέξη του ύπνου που χάσαμε.
Γαλήνη.

Θ. Σίδερης, 17/05/2011