Πήγαινε με όπου θέλεις ταξι-τζίζζζζ...

 Ω ναι!

 Επιτέλους, κι εγώ, θα ασχοληθώ με το επικαιρο και επίμαχο κοινωνικό θέμα της απεργίας των ταξί.

Αν δεν σας αρέσουν τα κείμενα γεμάτα θυμό, και -ενδεχομένως- υβρεολόγιο, μη συνεχίσετε παρακάτω.

 Πρώτον, θα πρέπει να ομολογήσω πως έχω χρόνια (νομίζω) να χρησιμοποιήσω ταξί. Έχοντας αυτοκίνητο και παπάκι, προτιμώ να κινούμαι μόνος. Και, στην Πάτρα, το να κινείσαι με δικό σου όχημα οφείλεται στην ανεπάρκεια των Μαζικών Μέσων Μεταφοράς. Τα οποία, με τη σειρά τους, ενισχύουν και τη χρήση των ταξί. Αλλά αυτό οι Αθηναίοι μάλλον θα το ξέρουν καλύτερα.

 Το ότι έχω χρόνια να χρησιμοποιήσω ταξί, δεν σημαίνει ότι έχω και άγνοια επί του θέματος. Στην Πάτρα -από όσο θυμάμαι και γνωρίζω- όταν ζητάς από τον ταξιτζή να σε πάει κάπου, σε πάει. Στην Αθήνα όμως;

 Κι εδώ ξεκινάει το λογύδριο και η καταιγίδα των ερωτήσεων, στους «αθώους και αδικημένους ταξιτζήδες»:

1. Όταν ένας άνθρωπος που βγαίνει από το νοσοκομείο, έπειτα από στεφανιογραφία, σας ζητά να τον πάτε στον σταθμό του τραίνου ή των ΚΤΕΛ, και η απάντηση είναι «Πάω αεροδρόμιο», θεωρείτε ότι πράττετε σωστά;

2. Όταν ένας νεαρός στη Δάφνη, σας ζητάει -μέσα στη βροχή, και προσπαθώντας να προλάβει την ώρα εξετάσεων (αλλά δεν το λέει, σύμφωνοι)- να τον πάτε στα Πατήσια, και η απάντηση είναι «Σχολάω» (ο ένας μετά τον άλλον), θεωρείτε ότι πράττετε σωστά;

3. Όταν τελικά μια γυναίκα οδηγός αναλαμβάνει την κούρσα, βρίσκετε σχεδόν το σημείο προορισμού, και κάνει νύξη ότι της κάνατε και ζημιά στο εισόδημα (παρ' όλο που θα πληρωθεί την κούρσα), θεωρείτε ότι πράττετε σωστά;

4. Όταν σταματάτε απότομα για να πάρετε κούρσα, χωρίς να ανάψετε φλας, όταν δεν βάζετε αλάρμ, όταν μιλάτε με τον πελάτη στη μέση του δρόμου για να κανονίσετε την κούρσα, και κόβετε την κίνηση, όταν ξεκινάτε χωρίς φλας, όταν παραχωρείτε προτεραιότητα ΜΟΝΟ όταν έχετε πελάτη μέσα (πλην σπανίων εξαιρέσεων), θεωρείτε ότι πράττετε σωστά;

5. Έτυχε κάποτε να τρακάρω με ταξιτζή. Μετωπική. Έφταιγα. Αύγουστος, και ρίχνει βροχή. Το οδόστρωμα, προφανώς, γλίτσα. Βγαίνω σε στροφή από το ρεύμα μου στο αντίθετο και τον χτυπάω. Προφανώς θα το παραδεχτώ, δεν το συζητάω. Απλά περιμένω την τροχαία. Βγάζω το τρίγωνο δεκαπέντε μέτρα πίσω να φαίνεται για τους ερχόμενους (οι οποίοι να τρέχουν και να φρενάρουν τελευταία στιγμή, μιας και ήταν σχεδόν «τυφλή στροφή»), και περιμένω. Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα έχουν μαζευτεί κάμποσα ταξί (4; 5;) για να «υποστηρίξουν τον συνάδελφο». Λογικό και αποδεκτό, αφού μπορεί να του επιτεθόμουν με κανά σιδηρολοστό, να έκανα φασαρία, να τον έβριζα.

 Σωστά;

 ΚΑΝΕΙΣ από αυτούς δεν ρώτησε αν είμαι καλά, αν χτύπησα, αν θέλω λίγο νερό από το σοκ. Άσχετο αν την επόμενη μέρα -και για πόσο άραγε μέχρι να φτιαχτεί το αμάξι;- θα μπορούσα να ήμουν πελάτης τους!

 Και τώρα, σαν κότες, δεν πάνε να κλείσουν το Κοινοβούλιο, δεν κάνουν δωρεάν κούρσες στον κόσμο -αφού τα κινούν που τα κινούν τα οχήματα- ώστε να τους πάρουν με το μέρος τους, παρά δυσκολεύουν τη ζωή τους, δεν πάνε να πετάξουν ντομάτες και αυγά στους βουλευτές, παρά σπάνε γραφεία σαν θρασύδειλες κότες. «Κοινωνικός Αυτοματισμός» θα πείτε. Και θα σας απαντήσω: ΔΕΝ ΜΕ ΠΑΡΑΤΑΤΕ ΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΤΣΙΧΛΑ; Κάθε κοινωνική ομάδα που μπορεί να κάνει απεργία επηρεάζοντας το σύνολο, την κάνει. Όταν κάνω εγώ, που δεν επηρεάζω άμεσα, δεν είδα κανέναν ταξιτζή, λιμενεργάτη, ελεγκτή εναέριας κυκλοφορίας να με υποστηρίξει. Κι ας είναι τα δικά μου χρήματα που τους συντηρούν.

 Όταν έπαιρνε αύξηση η βενζίνη, βγήκαν ποτέ να «δέσουν τα χειρόφρενα» μέσα στον δρόμο (ναι, δυσκολεύοντάς μας, αλλά και ΜΑΖΙ μας) ώστε να φέρουν τα πράγματα στη θέση τους; Όχι. Αύξηση κομίστρου. Έκατσαν ποτέ, μαζί με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, να συζητήσουν ΠΩΣ μπορούν να βελτιώσουν την κίνηση στις πόλεις, ώστε να έχουν κέρδος όλοι; Εδώ έκαναν παράπονα για τον Προαστιακό της Πάτρας περί αθέμιτου ανταγωνισμού! Οι άρχοντες των δρόμων, οι επαγγελματίες του μεροκάματου, οι κάτοχοι κάθε δικαιώματος, αλλά όχι καθήκοντος, και ΕΙΔΙΚΑ αυτού του σεβασμού και της εξυπηρέτησης του πελάτη. Τους δίνεις χαρτονόμισμα των 20 ή των 50 ευρώ (δεν έτυχε να έχω ψιλά ρε φίλε! Άνθρωπος είμαι!) και κάνουν παράπονο γιατί τους δυσκολεύεις στα ρέστα. Αποδείξεις δεν υπήρχαν ποτέ.

 Ναι, υπάρχουν εξαιρέσεις. Ναι, υπάρχουν παιδιά που δουλεύουν μεροκάματο και δεν είναι ιδιοκτήτες. Ναι, υπάρχει κίνδυνος τη νύχτα. Αλλά υπάρχουν και «τυχερά», υπάρχει -ή υπήρχε- και αισχροκέρδεια, υπάρχει και αγένεια και αχαριστία.

 Δέχομαι ότι το άνοιγμα των επαγγελμάτων -αν και δεν έχω διαβάσει τον σχετικό νόμο- γίνεται βιαστικά και απρόσεχτα. Και θα γινόταν από οποιαδήποτε Κυβέρνηση. Αυτά τα περί αντιπολίτευσης που ενδιαφέρεται είναι ανοησίες και κουραφέξαλα.

 Αλλά τελικά πολύ μου αρέσει ο «Κοινωνικός Αυτοματισμός» και μακάρι να εφραμοστεί σε όλα τα επαγγέλματα που πρέπει να ανοίξουν. Γιατί μόνο τότε ΊΣΩΣ βάλουμε μυαλό, απωλέσουμε τον εγωϊσμό μας, και αρχίσουμε να έχουμε σεβασμό ο ένας για τον άλλον ως κοινωνικές ομάδες και κοινωνικό σύνολο.

 Δεν θα αναφερθώ σε αυτά περί ζημιάς στον τουρισμό κλπ. Εν μέρει τα θεωρούσα και προπαγάνδα, αλλά τελικά το παραξηλώνουν.

 Δεν είμαι υπέρ τους. Δεν υποστηρίζω τον αγώνα τους. Και, εύχομαι, όταν επιτέλους πάψει αυτή η εξευτελιστική συμπεριφορά, να τους μποϋκοτάρει ο κόσμος. Να φάνε τη φάπα τους, μπας και σταματήσουν επιτέλους να είναι «ταρίφες», και γίνουν επαγγελματίες.

 Καλημέρα σας. Και καλό Αύγουστο να έχουμε.