Αιθεροβάμων

Κι εσένα που σου άρεσε
να πατάς πάνω στα σύννεφα!
Με σύννεφα σχημάτιζες λέξεις
με υδρατμούς από βροχές και δάκρυα
ζωγράφιζες φράσεις.
Και περίμενες τάχα
παρόμοιο χέρι να πιάσει το χέρι σου
να πιει τις λέξεις σου.
Τώρα;
Μικρέ περπατητή των άστρων;
Τι λες τώρα;
Που σκλήρυναν τα σύννεφα και
    μόνο οδοστρώματα γύρω λερωμένα με αποτσίγαρα
    έμειναν να πατήσεις;
Τώρα
μικρέ περπατητή των αιθέρων
πρέπει να φτιάξεις δικά σου μονοπάτια στα νέφη...

Θ. Σίδερης, 31/01/2012

Στόρια κλειστά

Ήταν
μια μυρωδιά αδιόρατη από σάρκα
γεύσεις από ιδρώτα και
στα αυτιά μου ήχοι από ψιθύρους.
Κι ήταν
αγγίγματα σε αγγίγματα και
στο σκοτάδι έλαμπαν φώτα
στραφτάλιζε το χνούδι στη γύμνια σου
να μαθαίνω τον δρόμο.
Κι όταν ήρθε η στιγμή
που πρόφερες το όνομά μου με βογγητά
και τα νύχια καρφώνονταν στην πλάτη
ήταν τότε
που έμαθα κι εγώ να προφέρω τις λέξεις αλλιώς.
Ήταν τότε
που έμαθα κι εγώ να προφέρω τις λέξεις σωστά.

Θ. Σίδερης 27/01/2012

27/01/2012

Σπείραμε
    με λάθος τρόπο
        σε λάθος χωράφια.
Αντί να χώσουμε τα δάχτυλά μας
    βαθιά στη γη
να νοιώσουμε
        την πνοή του γεωσκώληκα
        την υγρασία απ'το χώμα και
        την υπόσχεση του σπόρου
        τις συμβουλές που κρύβουν οι τάφοι
Εμείς
    σκάβαμε ο ένας τα σπλάχνα του άλλου
         με υποσχέσεις και θυμούς
         ιδρώτες και τίποτα
         εγωϊσμούς και εκμετάλλευση.
Τώρα;
Τώρα δεν μένει πια παρά
    να νοιώσουμε τον πόνο της πρόσκρουσης
    και ματωμένοι να σηκωθούμε ξανά.
Α, ναι.
Πάντα ματωμένοι προχωρούσαμε
δεν θυμάσαι;
Δεν θυμάσαι.
Είναι μικρή η μνήμη μας.

Θ. Σίδερης, 26-27/01/2012