Πανσέληνος
Τούτη την Πανσέληνο
δεν την είδα.
Είχε συννεφιά, ο ουρανός
δεν φαινόταν.
Μα κάθε
κάθε φορά
που
γεμίζει το φεγγάρι
νοιώθω να φεύγει το
φως του.
Να έρχεται και
να μπαίνει στις
φλέβες μου.
Κι εγώ
γίνομαι λύκος.
Τα μάτια μου
βλέπουν στο σκοτάδι
τα νύχια μου
μεγαλώνουν
οσμίζομαι
τα θηράματα
τα δόντια μου
στάζουν αφρισμένο
σάλιο.
Κάπου κάπου νοιώθω και
την απειλή
από τις λόγχες.
Κι αλυχτάω
ουρλιάζω.
Θ. Σίδερης, 27/03/2019
