Τρίτη πρωί
I
Γέμισαν τα ημερολόγια
από πρωινά που οδηγάς
για να πας στη δουλειά.
Βροχή
μπροστά σου ένα λεωφορείο
και πίσω μέρες.
II
Φτάνεις στη δουλειά
παρκάρεις
σκέφτεσαι
«Κλείδωσα την πόρτα;
Τις πόρτες τις κλείδωσα;».
III
«Κλείδωσα τις πόρτες
και τώρα
μπαινοβγαίνω στο σπίτι μου
από τα
παράθυρα.».
Σ’ αυτό ακριβώς το σημείο
πιάνεις το αόρατο σφυρί
και
σπας τον χρόνο.
Πόσες φορές το είπες.
Φοβάσαι τη μέρα που
δαγκώνοντας τα χείλια σου
δεν θα ματώσουν
αλλά θα σπάσουν τα δόντια σου.
Βράχος θα έχεις γίνει.
IV
Δεν ξέρεις γιατί χαμογελάς.
Ίσως επειδή
λίγο λίγο
όλα αλλιώς.
Αλλά δεν φτάνει το λίγο λίγο.
