Ο Αθάνατος
I
Ήταν
ένας άνθρωπος
που
ένας
θρύλος λέει
πως
έμεινε Αθάνατος
επειδή
κάθε τόσο
σκότωνε
τον εαυτό του.
II
Έβαζε
λένε
στον
κρόταφό του
μια πένα
ή
ένα μολύβι
και
πυροβολούσε.
Γέμιζε
το μυαλό του
με μελάνι
ξεχείλιζε από το στόμα
τη μύτη του
ο
γραφίτης
περνούσε με ταχύτητα
μέσα από τους νευρώνες.
Έφτυνε
λέξεις
έγραφε ζωές
κι
έπειτα πέθαινε.
III
Την
επόμενη μέρα
ολοζώντανος
ξανά
περπατούσε
ανάμεσά μας.
IV
Άλλοτε
πάλι
πήγαινε
στον γενέθλιο
τόπο του.
Βουτούσε
στη θάλασσα
και
κρατούσε την
αναπνοή του
όσο
μπορούσε.
Κοιτούσε
τον βυθό
έψαχνε σημεία-θαύματα
κι όταν κόντευε να
πνιγεί
ανέβαινε
στην επιφάνεια.
Τούτο
τον γλίτωνε.
Να ζει τις ομορφιές
ίσα που να πεθάνει.
-Δύσμοιρε!-
τον
φώναξε κάποιος
-Αν
δεν σε σκοτώσει
η ομορφιά
τί ζεις;-
Δεν
τον ένοιαζε.
Κάθε
μέρα πέθαινε.
Η
ομορφιά είναι για να σε ζωντανεύει
ψιθύριζε.
V
Τελευταία
φορά που τον είδα
ήταν
πίσω από έναν καθρέφτη
και
μου φάνηκε αγέραστος.
Θ.
Σίδερης, 1-3/11/2015
