Ξημερολόγιο

Ξημερολόγιο

Ένα βράδυ

          ήταν Γενάρης, οι πρώτες μέρες

στεκόταν

μπροστά στο παράθυρο

αμίλητη.

Τα χέρια σταυρωμένα στα στήθη

          το βλέμμα καρφωμένο στη βροχή.

Μάζεψε

          όλα τα ημερολόγια

που είχε στο σπίτι

και τα άπλωσε πάνω στο γραφείο

στη σειρά.

Χάζευε τις ημερομηνίες

εορτές

αργίες.

Έπειτα, τα στοίβαξε το ένα πάνω στο άλλο

από το μεγαλύτερο προς το μικρότερο.

«Τα μεγαλύτερα κλάμματα

τα πιο γοερά

γίνονται πάνω από ημερολόγια.»

μονολόγησε.

Τα κουβάλησε μια αγκαλιά

ως το τζάκι

και τα έριξε στη φωτιά.

Την επόμενη μέρα το πρωί

όταν την είδα και

της πρότεινα να πιούμε έναν καφέ

μου απάντησε

«Δεν έχω χρόνο.

Πάμε.».

Θ. Σίδερης, 11/01/2017

Μπροστά

Μπροστά

Ποιό δίστομο ποτάμι μες στο διάβα του

θα παρασύρει κάθε μου σκουπίδι;

Και ποιος λαός θα ρίξει στον Καιάδα του

το αόρατο που με κρατάει βαρίδι;

Ποτάμι δίστομο· δύο οι εκβολές σου.

Σε κάθε μια και κάτι άλλο αφήνεις.

Στη μια απλώνονται στη θάλασσα οι βουλές σου

Στην άλλη θύμησες και δάκρυα πόνων δίνεις.

Λαέ σκληρόκαρδε· στο πιο βαθύ φαράγγι σου

πετάς όσους γεννάς σακατεμένους.

Δεν έμαθες ποτέ πως στην ανάγκη σου

θα βρεις καλό από τους προδομένους;

Οδοιπορώ ξανά σε δρόμο δύσβατο.

Κρατώ στα χέρια μου του ποιητή καλάμι.

Πλάι γκρεμός, σ’ ένα φαράγγι τρίσβαθο

γοργοκυλά παράξενο ποτάμι.

Και μια φωνή μέσα από κάποιο σύννεφο:

Εσύ ο λαός· εσύ και το ποτάμι.

Θ. Σίδερης, 04/01/2017