Τα καταραμένα πλεχτά

Ειν' τα πλεχτά μου καμωμένα από λέξεις.
Άλλες βαλμένες στη δροσιά, κι άλλες καυτές.
Μπορείς να πάρεις όποιες θες για να διαλέξεις
και να μιλήσεις στην αγάπη σου μ' αυτές.

Ειν' τα πλεχτά μου καμωμένα από λέξεις.
Άλλες καθάριες σαν νερό, κι άλλες θολές.

Χειρίσου τες με προσοχή˙ και να μην παίξεις.

Το φταίξιμο πως ειν' δικό μου να μη λες.

Μα ένας φόβος πια σκεπάζει τις βελόνες

που κυβερνάνε της ζωής μου τους αιώνες

πως μια κατάρα έχουν τα πλεχτά μου μάλλον.

Κι αν είναι μες στο φως ή το σκοτάδι

αν ειν' σκληρά ή μαλακά όπως το χάδι

ειν'τα πλεχτά μου για τους έρωτες των άλλων.

Θ. Σίδερης, 12 κ΄ 13/03/2012