Δεν είμαι δάσκαλος

Όχι, δεν είμαι δάσκαλος.

Μόνο να˙ κάποιες φορές μου μιλάνε τα σύννεφα

και η βροχή μου ζητά εξηγήσεις.

Δεν είμαι δάσκαλος.

Μόνο να˙ καμμιά φορά

οι πέτρες στους δρόμους

μου μιλούν για τα παπούτσια

των περαστικών

τις κουβέντες των ερωτευμένων

τα αποτσίγαρα

τα φτυσίματα και τα απόνερα

για ίχνη από ρόδες και σκόνη

φωνές και ουρλιαχτά

για σειρήνες

για τη σιωπή.

Όχι, δεν είμαι δάσκαλος.

Μόνο κάπου κάπου

στρέφω το βλέμμα μου στον

            ήλιο τη μέρα

            καίνε τα μάτια μου

και τις νύχτες

κρατάω στις χούφτες μου απ’ το φως

σταγόνες από φεγγάρι

και κομμάτια σκοτάδι να σμιλεύω το ολόκληρο.

Δεν είμαι δάσκαλος.

Μόνο κουράστηκα να μαθαίνω.

Θ. Σίδερης, 21/10/2011

Φαντάσου ο άνεμος
να κουβαλούσε ξυράφια
η βροχή
να κουβαλούσε κομμάτια χολής
και το νερό που δροσίζει τα χείλη σου
να ήταν φαρμάκι.
Κι έπειτα
σε κείνες τις στροφές της ζωής
που γίνονται βιβλία
στάσου μικρέ μαθητή κι αφουγκράσου.
Τη συνείδησή σου
τις φωνές των ανθρώπων
το πριν και το τώρα.
Στάσου μικρέ μαθητή και στοχάσου.
Πως ο άνεμος
η βροχή
το νερό που δροσίζει τα χείλη σου
είναι όπως είναι.

Γκρίζες, Φθινοπωρινές ημέρες...

Μικραίνει η μέρα...τώρα πια όταν ξυπνάς το πρωί, είναι ακόμη σκοτάδι.
Ησυχία....καφές...τσιγάρο...σκέψεις...υποχρεώσεις...το πρόσωπό της...η απουσία του κορμιού στο κρεββάτι σου...σύντομα...σύντομα;...ποτέ;...δύσκολος τούτος ο μήνας...πώς τα έκανα έτσι...ετοιμάζεσαι...

Κοιτάς το φως που ρίχνει το ξημέρωμα...τούτο το περίεργο γαλάζιο που σπάει το σκοτάδι...σε διαλύει το χάδι;...έτσι κι εδώ...ένα χάδι από φως που, όταν αγγίξει το σκοτάδι, το διαλύει...

Σώματα...

Στο δρόμο για τη δουλειά...να 'τανε λέει το αυτοκίνητο από σύννεφο κι εσύ να 'σουν αποδομημένος...εκατομμύρια μικρά κομμάτια...και να σηκωνόσουν λέει ξαφνικά, και να πετούσες πάνω από όλα...κι έπειtα να χάνονταν, και αυτοκίνητο και δρόμοι και σκέψεις και όλα...και να πετούσες πάνω από θάλασσα...γρήγορα...και να βουτούσες...δροσιά και ζωή...ή να πετούσες πάνω από τη γη τούτη...από κάμπους και πλαγιές και δέντρα...

Γυρίζεις πίσω...είσαι εδώ...είσαι τώρα...και μπροστά είναι βουνό και σκοτάδι...κι εσύ αισθάνεσαι δυνατός...επειδή είναι ο μόνος δρόμος... κι επειδή έχεις κάτι που λέγεται εαυτός...και φοράς κι έναν σταυρό στο λαιμό σου...