Φαντάσου ο άνεμος
να κουβαλούσε ξυράφια
η βροχή
να κουβαλούσε κομμάτια χολής
και το νερό που δροσίζει τα χείλη σου
να ήταν φαρμάκι.
Κι έπειτα
σε κείνες τις στροφές της ζωής
που γίνονται βιβλία
στάσου μικρέ μαθητή κι αφουγκράσου.
Τη συνείδησή σου
τις φωνές των ανθρώπων
το πριν και το τώρα.
Στάσου μικρέ μαθητή και στοχάσου.
Πως ο άνεμος
η βροχή
το νερό που δροσίζει τα χείλη σου
είναι όπως είναι.