Είναι
εκείνες οι βραδυές,
που
νομίζεις πως κάποιος
ράντισε
τον ουρανό
με
φωτιστικό οινόπνευμα.
Οι
ίδιες βραδυές που
(μέρες
τώρα)
νοιώθεις
πως ακούς
τον
χτύπο του ρολογιού
και
βλέπεις
πως
προσπέρασες τον χρόνο
πως
σε προσπέρασε ο χρόνος.
Κι
όταν οι περισσότερες
εικόνες
στο μυαλό σου
είναι
οι φλέβες σου κομμένες
είναι
πια ώρα
ν'
αρχίσεις τα πάντα αλλιώς.
Θ.
Σίδερης, 01/06/2014, Cafe Cielo (με την Ε.Π.)
Παράξενη
αίσθηση
κενό
στο στομάχι
νοιώθω
πως
λίγο
πριν την κορυφή
κάποια
βλάβη
με φέρνει πίσω
ούτε
φρένο
ούτε
χειρόφρενο με σταματά
δεν
υπάρχει.
(Δεν
υπάρχει;
Κι εκείνο
στο μυαλό μου
τι
είναι;).
Χαίρομαι.
Όταν
φτάσω ξανά
στη
βάση του λόφου
θα
‘μαι πάλι στην αρχή!
Κι
αυτή τη φορά
τον
γαμημένο
θα
τον προσπεράσω.
Δεν
τον ανεβαίνω
ξανά.
Έχει
κι άλλους δρόμους
και
πεδιάδες
και
βουνά.
Θ.
Σίδερης, 04/06/2014
