Με κοιτάς

            χαμογελάς

χαϊδεύεις το πρόσωπό μου.

«Άλλαξες.»

            μου λες

«Μεγάλωσες πια.

            Ανασαίνεις θύελλες τώρα.

Δαγκώνεις κεραυνούς

τα μαλλιά σου

            ανεμίζουν στον ηλεκτρισμό τους.

Στα δάχτυλά σου

παίζεις κομπολόϊ τους βράχους

και η φωνή σου βροντές.».

Κι εσύ

            ακόμη ταξιδεύεις εδώ.

Τα μακριά σου μαλλιά

            αγγίζουν τις λέξεις μου

και το μαύρο σου μακρύ φόρεμα

σκαλίζω σε πετρώματα χρόνων.

Θ. Σίδερης, 27/09/2013

Στην. Τ.Β.

Σιωπηλό

Σιωπηλό

=======

Αυτοί που λεν πως θάνατο νικήσανε, και πόνο

κι ολόγυρα το διαλαλούν «περήφανοι κι ωραίοι»

ξυστά μονάχα έζησαν του μαχαιριού τον χρόνο

και μοναχά στα λόγια τους λογίζονται μοιραίοι.

Λέγεται πως ο Λάζαρος δεν έβγαλε ούτε λέξη

αφ' ότου αναστήθηκε, έμεινε σιωπηλός.

Αυτά που είδε κι άκουσε, ποιά λόγια να διαλέξει

να πει για του επέκεινα το «Όλα ειν’ αλλιώς»;

Αν έζησες τον θάνατο, έμαθες το όνομά του.

Κανείς δεν έχει τίποτα, εσένα να σου πει.

Αν έζησες τον θάνατο κι άγγιξες τα φτερά του

μονάχα το χαμόγελο σου πρέπει, κι η σιωπή.

Θ. Σίδερης, 16/09/2013