Ένα βήμα μπροστά

===============

Μέσα στο δωμάτιο πάλι

σύννεφο καπνός κι αιθάλη

καίει στης ήβης σου το τζάκι

μια φωτιά.

Σαν καράβι μ’ έχεις δέσει

μες στου κρεββατιού τη μέση

με αόρατα στα χέρια μου

σχοινιά.

Μένω ακίνητος για ώρα

«Κάνω εγώ παιχνίδι τώρα…»

μες στη νύχτα οι μόνες λέξεις

που ‘χεις πει.

Ίδιος έμεινα κι αλλάζω

μια σωπαίνω, μια φωνάζω

το κορμί μου δεν φοβάται

να ντραπεί.

Θ. Σίδερης, 19/02/2013

Ενθύμιο
=======

Ούτε μια φωτογραφία

ούτε μια μπούκλα των μαλλιών σου

ούτε άλλο τίποτα δικό σου

δεν κρατώ πάνω μου.

Δεν μ’ αφήνεις.

«Τα ενθύμια», λες,

«είναι γι’ αυτούς που φεύγουν

κι εγώ θέλω να είμαι εδώ.

Κάθε μέρα να με κερδίζεις.

Κάθε μέρα να παραδίνομαι.».

Θ. Σίδερης, 13/02/2013

Καθεστώς Δημιουργίας
===================

Με ρωτάς

γιατί ανάβω το φως.

Τα μάτια σου είχαν συνηθίσει στο σκοτάδι

τα χέρια μου σε διάβαζαν τυφλά.

Θέλω να βλέπω.

Με ρωτάς

γιατί πήρα το μελανοδοχείο και την πέννα

πρέπει να κόψω τη συνήθεια

να πετάγομαι απ' το κρεββάτι και να γράφω.

Δεν θέλω να γράψω.

Κι όταν

στους μηρούς σου γράφω το όνομά μου

μια υπογραφή

μια κοινή μας λέξη

μη με ρωτάς.

Πάντα υπογράφω τα έργα μου.

Θ. Σίδερης 12-13/02/2013