Το δέντρο
Ρουφούσα
υγρασία από
μαύρο χώμα
βαθιά ριζωμένος σε τόπο άγνωστο.
Άλλαζε γύρω μου συχνά το τοπίο.
Κάμπος, πεδιάδα, κορυφή, ακρωτήριο.
Τώρα οι ρίζες μου
τινάζουν
πέτρες και χώματα.
Περπατώ στο πλάι των εικόνων και των ήχων.
Βγάζω χέρια
να μπορώ
να σε αγκαλιάζω ολόκληρη.
Σε ένα σύννεφο σχηματίστηκε η μορφή σου
κι όταν με βρέχει
πίνω αχόρταγα.
(Στην Ι.Β.)
Θ. Σίδερης, 13/01/2016.
