Φωνές...φωνές ολόγυρα, ψίθυροι και λέξεις και ουρλιαχτά, κι ανάμεσά τους σιωπές κι αναπνοές, παλμοί καρδιάς και φόβος κι ηρεμία...γυρίζουν τα μάτια σου πίσω από τα βλέφαρα...ξύπνησες μα δεν τα ανοίγεις, είναι ακόμη νωρίς, τί ώρα;, νύχτα, είναι;, λίγος ύπνος ακόμη, είναι ζεστά εδώ, άνετα...ξανά σκέψεις και ουρλιαχτά, πόσα έχεις να κάνεις ακόμη, τί άφησες ανολοκλήρωτο, γιατί ο ύπνος σπάει σε κομμάτια;, για πόσο ακόμη;, η αναπνοή σου ηρεμεί...βυθίζεσαι πάλι...ξυπνάς αργότερα, κοιτάς το ρολόϊ, είναι νωρίς ακόμη, είναι;...μπαίνουν στο κεφάλι σου μουσικές, στίχοι από ποιήματα και τραγούδια, πρόσωπα...το πρόσωπό της...μυρωδιές που δεν γνώρισες ποτέ...είναι νωρίς ακόμη, πόσο αργά είναι πια, εδώ, τώρα, για πάντα, ο μόνος δρόμος είναι μπροστά, βοήθεια, δεν θέλω κανέναν, εδώ, ποτέ, πότε;, ακόμη, αναπνοή, τόση ώρα την κρατούσες και δεν είχες πάρει χαμπάρι, νύχτα, ησυχία, μόνο εκείνοι οι ήχοι στο κεφάλι σου, ξανά ηρεμία, βυθίζεσαι και χαμογελάς, είναι νωρίς ακόμη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου